Παραχάραξη ιστορίας και ρεβιζιονισμός – Όταν ο Πούτιν έγραφε τη δικιά του ιστορία με αφορμή την 75η επέτειο από τη λήξη του Β’ ΠΠ

You are currently viewing Παραχάραξη ιστορίας και ρεβιζιονισμός – Όταν ο Πούτιν έγραφε τη δικιά του ιστορία με αφορμή την 75η επέτειο από τη λήξη του Β’ ΠΠ

Άρθρο του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν που είχε δημοσιευτεί στο The National Interest (στα ελληνικά εδώ), επιχείρησε να αναθεωρήσει και να παραχαράξει την ιστορία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ή τουλάχιστον ένα σημαντικό μέρος της, σύμφωνα με άρθρο του Έντουαρντ Λούκας στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Πολιτικής Ανάλυσης (CEPA).

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν προσπαθεί να παρουσιάσει ως θύτες τις χώρες που υπέφεραν εξαιτίας του σοβιετικού ιμπεριαλισμού. Υποστηρίζει πως η Πολωνία, η Εσθονία, η Λετονία, η Λιθουανία και η Ουκρανία θα πρέπει να ευγνωμονούν τους “απελευθερωτές” και “προστάτες τους”. Παράλληλα, θα πρέπει να αισθάνονται ένοχοι για την πρόκληση του πολέμου, σύμφωνα με τον Ρώσο πρόεδρο.

Η ρεβιζιονιστική τάση του Κρεμλίνου σχετικά με τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο παίρνει νέες διεθνείς διαστάσεις με τη δημοσίευση του Πούτιν στο The National Interest, με τίτλο «Τα πραγματικά μαθήματα της 75ης επετείου του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου». Η “παρέμβαση” του Β. Πούτιν δείχνει πόσο σημαντική είναι η αναθεώρηση της ιστορίας για τη σημερινή Ρωσία.

Σύμφωνα με τον Έντουαρντ Λούκας, παρά την ενδελεχή “έρευνα”, η λανθασμένη μεθοδολογία του κ. Πούτιν και η προφανής προκατάληψη σημαίνει ότι το άρθρο του είναι απίθανο να αποτελέσει τη βάση διδακτορικού τίτλου σε ένα αξιόπιστο πανεπιστήμιο.

Στόχος του Πούτιν είναι να ενισχύσει το αίσθημα του πατριωτισμού, στην πορεία προς το δημοψήφισμα για τις συνταγματικές τροποποιήσεις που θα επιτρέψουν στον Πούτιν να παραμείνει στην εξουσία έως το 2036.

Το πραγματικό ερώτημα είναι πώς μπορούν να απαντηθούν ορισμένοι από τους ισχυρισμούς του Πούτιν. Η συμφωνία του Μονάχου με την οποία η Βρετανία και η Γαλλία συνεργάστηκαν κατά τη διάσπαση της Τσεχοσλοβακίας ήταν επαίσχυντη, αλλά δεν είναι το αντίστοιχο του συμφώνου Ρίμπεντροπ-Μόλοτοφ.

Η κατάληψη του Τέσεν (Τσεχοσλοβακία) από την Πολωνία είναι πολύ πιο περίπλοκη από ό, τι θέλει να να πει ο Πούτιν. Η αγγλο-ιαπωνική συμφωνία το 1939 αφορούσε το συγκεκριμένο ζήτημα του διακανονισμού για την Τιεντσίν της Κίνας: δεν έδωσε στις αυτοκρατορικές αρχές στο Τόκιο απόλυτο έλεγχο στην Κίνα.

Στις κρίσιμες ώρες του πολέμου, όταν η Ρωσία είδε την αεροπορία της να αποδεκατίζεται και τις μεραρχίες της να κυκλώνονται και να χάνουν όλο το υλικό τους, εκείνο που κράτησε τελικά τη Σοβιετική Ένωση από την κατάρρευση ήταν οι Δυτικές Χώρες που από τον Οκτώβριο του 1941 συμπεριέλαβαν τη Ρωσία στη συμφωνία Lend and Lease παρέχοντας σε αυτήν αφειδώς πρώτες ύλες και πολεμικό υλικό για να εξοπλίσει τις νέες βιαστικά επιστρατευόμενες μεραρχίες της. Δεν ήταν όμως μόνον η στρατιωτική ήττα που απειλούσε την ΕΣΣΔ με κατάρρευση. Η γερμανική επίθεση αποστέρησε τους πρώτους μήνες τη Ρωσία από το 42% των αρόσιμων εδαφών της, η παραγωγή τροφίμων στις κολεκτιβοποιημένες φάρμες της έπεσε κατά 40%, πάνω από τα μισά άλογα και κτήνη εξοντώθηκαν ή χάθηκαν σε εδάφη που έλεγχαν οι εισβολείς καθώς και τα περισσότερα από τα ζώα παραγωγής κρέατος, γαλακτοκομικών και μαλλιού. Ο ρωσικός λαός και στρατός θα πεινούσε πολύ πριν αντίκριζε τους εισβολείς.

Από το 1941 ως το 1944 η Σοβιετική Ένωση έλαβε: 11,000+ αεροσκάφη 6,000+ άρματα μάχης και κυνηγούς αρμάτων 300,000 φορτηγά και άλλα στρατιωτικά οχήματα 350 ατμομηχανές 1,640 βαγόνια 500,000 τόνους σιδηροτροχιών, αξόνων, τροχών και εξαρτημάτων Χιλιόμετρα τηλεφωνικών καλωδίων, χιλιάδες τηλεφωνικές συσκευές και χιλιάδες τόνους εκρηκτικών Τέλος, έστειλαν υφάσματα για στολές και ιματισμό, καύσιμα, κάρβουνο και 3,000,000 τόνους τροφίμων. Μπορούμε να συνεχίσουμε αλλά θεωρούμε πως λάβατε το μήνυμα. Άλλωστε τα νούμερα αυτά πάρθηκαν από μελέτες και αναλύσεις Ρώσων ακαδημαϊκών και επιστημόνων και εκδόσεις σύγχρονες της εποχής του πολέμου άρα δεν περιέχουν ούτε υπερβολές ούτε ψεύδη. Καλό είναι να τα θυμόμαστε όλοι, ό,τι κι αν λένε κατά καιρούς μερικοί.

Συνοπτικά, ο Πούτιν στοχεύει στην εξύψωση του ρόλου της ΕΣΣΔ, ενώ παράλληλα επιχειρεί τη δαιμονοποίηση όλων των υπολοίπων. Ουδείς αμφισβητεί πως ο ρόλος της ΕΣΣΔ στην έκβαση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν ιδιαίτερα σημαντικός.

Η αποποίηση των ευθυνών της Ρωσίας ωστόσο στα όσα συνέβησαν εκείνη την εποχή στην ανατολική Ευρώπη, αποτελεί ιστορικό ρεβιζιονισμό.