Τι ισχύει για τον ισχυρισμό πως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έκρινε ότι τα εμβόλια προκαλούν ασθένειες

Η είδηση για μια απόφαση του Ευρωπαϊκό Δικαστήριο σχετικά με τα εμβόλια, αναμεταδόθηκε από ξένα και ελληνικά ηλεκτρονικά ΜΜΕ, με αρκετή δόση υπερβολής και από κάποιους, ως “απόδειξη” πως μπορούν να προκαλέσουν ασθένειες.

Ας δούμε μερικά παραδείγματα:

Για παράδειγμα, το CNN έγραψε πως σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, τα εμβόλια μπορούν να ενοχοποιηθούν για τη πρόκληση ασθενειών, χωρίς επιστημονικές αποδείξεις.

Στο Iatropedia, διαβάζουμε αντίστοιχο ισχυρισμό.

Το DOCMED, μας ενημερώνει πως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, απεφάνθη πως τα εμβόλια είναι πιθανή αιτία για ασθένειες.

Τέλος, το el.gr, μιλάει για “Δικαίωση για όσους μιλούν για τις παρενέργειες των εμβολίων και τον ύποπτο ρόλο τους στην εμφάνιση ορισμένων ασθενειών“.

Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη την απόφαση, εδώ.

Εννοείται πως τα σχετικά δημοσιεύματα, έγιναν “ανάρπαστα” στις αντιεμβολιαστικές ομάδες:

Ποια είναι η αλήθεια;

Για να μπορέσουμε να ερμηνεύσουμε την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, απευθυνθήκαμε και στη δικηγόρο, Μαριάννα Βασιλείου, η οποία μας είπε:

“H συγκεκριμένη απόφαση έχει εκδοθεί με την διαδικασία της προδικαστικής παραπομπής, κατά το άρθρο 267 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της ΕΕ. Κάθε εθνικό δικαστήριο, το οποίο καλείται να εκδικάσει μια διαφορά στο πλαίσιο της οποίας η εφαρμογή ενός κανόνα του ευρωπαϊκού δικαίου εγείρει ερωτήματα, μπορεί να απευθυνθεί στο Δικαστήριο της ΕΕ για την επίλυση αυτών των ερωτημάτων.

Τα εθνικά δικαστήρια τελευταίου βαθμού δικαιοδοσίας (ο Άρειος Πάγος για εμάς), οφείλουν να ασκήσουν προδικαστική παραπομπή στο Δικαστήριο, εκτός εάν υπάρχει ήδη νομολογία ή εάν ο τρόπος ερμηνείας του οικείου κανόνα δικαίου της ΕΕ είναι προφανής.

Το Δικαστήριο αποφαίνεται μόνον επί των συστατικών στοιχείων της προδικαστικής παραπομπής τα οποία έχουν τεθεί στην κρίση του και απαντά μόνο στα ερωτήματα που του θέτει το εθνικό δικαστήριο. Το εθνικό δικαστήριο εξακολουθεί να είναι αρμόδιο επί της κύριας διαφοράς. Η απόφαση του Δικαστηρίου έχει ισχύ δεδικασμένου για όλα τα δικαστήρια των κρατών μελών. Άρα λοιπόν το ΔΕΕ δεν είναι αρμόδιο να απαντήσει αν φταίνε τα εμβόλια για σωματικές βλάβες – είναι αρμόδιο να μας απαντήσει στα ερωτήματα που θέτει το εθνικό δικαστήριο.

Εν προκειμένω, το ΔΕΕ ερωτήθηκε από γαλλικό δικαστήριο για το ποιός φέρει το βάρος αποδείξεως όταν κάποιος ισχυρίζεται σε αγωγή του ότι “το Χ εμβόλιο μου προκάλεσε το Ψ”. Κατά την ερμηνεία του δικαστηρίου, πρέπει να έχουμε αναστροφή του βάρους αποδείξεως και νόθο αντικειμενική ευθύνη της φαρμακευτικής εταιρίας. Τι σημαίνει αυτό; Βασική αρχή στο δίκαιο είναι ότι όποιος ισχυρίζεται κάτι, πρέπει και να το αποδείξει. Δηλαδή αν εγώ ισχυριστώ ότι με δέρνει ο σύντροφός μου, πρέπει να αποδείξω εγώ ότι με δέρνει (φωτογραφίες, μάρτυρες κλπ) και όχι αυτός ότι ΔΕΝ με δέρνει.

Εδώ λοιπόν τι λέει το ΔΕΕ; Επειδή ο ασθενής είναι καταναλωτής του εμβολίου και η φαρμακευτική εταιρία παραγωγός, ο πρώτος είναι σε δυσμενέστερη θέση από τη δεύτερη για να αποδείξει τη βλάβη του, γιατί δεν έχει ούτε τις αναγκαίες γνώσεις ούτε τις “άκρες” για να αποδείξει ότι το εμβόλιο του προξένησε την ζημία. Άρα δεν υποχρεούται να αποδείξει τον ισχυρισμό του ότι το εμβόλιο του προξένησε βλάβη-η φαρμακευτική είναι αυτή που πρέπει να αποδείξει ότι η βλάβη ΔΕΝ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ στο εμβόλιο.

Αν λοιπόν τα στοιχεία που προσκομίζει η φαρμακευτική στο δικαστήριο δεν επαρκούν για να αποδειχτεί ότι δεν φταίει το εμβόλιο για τη βλάβη, αρκεί ο ισχυρισμός του ασθενούς για να καταφαθεί η σύνδεση ανάμεσα στο εμβόλιο και στη βλάβη. Εδώ οι δικηγόροι της φαρμακευτικής δεν παρουσίασαν αρκετά ισχυρά στοιχεία για να αποδείξουν ότι δεν φταίει το εμβόλιο, άρα αρκεί ο ισχυρισμός του ασθενούς ότι αυτό φταίει για να καταφαθεί η βλάβη. Είναι δηλαδή θέμα δικονομικό (δικαστικής διαδικασίας) και όχι ουσιαστικό (αν όντως φταίει ή όχι το εμβόλιο). Μας λέει δηλαδή το ΔΕΕ ότι σε όλα τα εθνικά δικαστήρια, αν η φαρμακευτική δεν αποδεικνύει ότι δεν φταίει το εμβόλιο, θα μπορεί να αποφασίσει το εθνικό δικαστήριο ότι φταίει.

Η απόφαση της ουσίας του γαλλικού δικαστηρίου εκκρεμεί. Τίποτα δεν το εμποδίζει να κρίνει ότι δεν φταίει το εμβόλιο για την πάθηση, ακόμα και με την αναστροφή του βάρους αποδείξεως

Αυτή τη θεώρηση έχουν υιοθετήσει και τα ελληνικά δικαστήρια εδώ και χρόνια, με την απόφαση 1227/2007 του Αρείου Πάγου, που έκρινε ότι ο ασθενής που υφίσταται σωματική βλάβη από ιατρική αμέλεια δεν χρειάζεται να αποδείξει ότι φταίει ο γιατρός – ο τελευταίος πρέπει να αποδείξει ότι ΔΕΝ φταίει, καθώς στο άρθρο 8 του Ν. 2251/1994 «Για την Προστασία των Καταναλωτών», καθιερούται νόθος αντικειμενική ευθύνη για τον υπαίτιο ιατρό, αφού και αυτός παρέχει τις ιατρικές υπηρεσίες του κατά τρόπο ανεξάρτητο, δηλαδή δεν υπόκειται σε συγκεκριμένες υποδείξεις ή οδηγίες του ασθενούς, αλλά έχει την πρωτοβουλία και την ευχέρεια να προσδιορίζει ο ίδιος τον τρόπο της παροχής των υπηρεσιών του.

Η θέση αυτή έχει δεχτεί βαρύτατη κριτική, ωστόσο αποτελεί πάγια αρεοπαγιτική νομολογία πλέον. Και αυτό γιατί προβαίνει στην άκρως προβληματική εξίσωση ασθενούς με καταναλωτή και ιατρού με παραγωγού/παρόχου υπηρεσιών.”

Η Μαριάννα Βασιλείου, είναι δικηγόρος με μεταπτυχιακά σε ποινικό δίκαιο-εγκληματολογία και σε ιατρικό δίκαιο-βιοηθική, υποψήφια διδάκτωρ ιατρικής ΑΠΘ, μέλος του Εργαστηρίου Μελέτης Ιατρικού Δικαίου και Βιοηθικής ΑΠΘ.

Μια ψύχραιμη ερμηνεία των διαφόρων φημών που κυκλοφόρησαν, είδαμε και από τον παιδίατρο Αντώνιο Δαρζέντα.

Σε ανάλογο μήκος κύματος, ήταν και η τοποθέτηση του γλωσσομαθή νομικού στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Λουξεμβούργο, Πέτρου Παπακαλού:

Όπως βλέπουμε παραπάνω, το Ευρωπαϊκό δικαστήριο δεν αποφάσισε πως τα εμβόλια προκαλούν ασθένειες, αλλά ότι ο ασθενής δεν υποχρεούται να αποδείξει τον ισχυρισμό του ότι το εμβόλιο του προξένησε βλάβη, η φαρμακευτική είναι αυτή που πρέπει να αποδείξει ότι η βλάβη ΔΕΝ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ στο εμβόλιο.