Είναι αλήθεια πως σύμφωνα με τον Δρ. Hardin B. Jones, ο οποίος κάποτε εργαζόταν ως καθηγητής ιατρικής και φυσιολογίας στο περίφημο Berkeley College, η χημειοθεραπεία είναι αναποτελεσματική και όσοι την ακολουθούν κατά πάσα πιθανότητα θα πεθάνουν πιο γρήγορα και με μεγαλύτερο πόνο σε σύγκριση με τους ασθενείς που έχουν επιλέξει κάποια άλλη ή καμία θεραπεία;
Στο makeleio.gr πρόσφατα και στο bioathens.gr, aetos-apokalipsis.com κτλ παλιότερα, διαβάζουμε:
https://www.youtube.com/watch?v=5sJFyEDGpG4
Είναι αλήθεια;
Πρόκειται για ένα κλασικό ψευδοεπιστημονικό μύθο αναφορικά με το καρκίνο, μόνο που αυτή τη φορά μας “ξανασερβίρεται” ελαφρώς τροποποιημένος.
Όλα φαίνεται να ξεκινούν από το βίντεο που παραθέτουν τα άρθρα, στο οποίο ο Peter Glidden, δηλώνει πως η χημειοθεραπεία δεν είναι επιτυχής στο 97% των περιπτώσεων κάτι που έχει καταρριφθεί προ πολλού. Δεν πρόκειται για γιατρό, αλλά για “νατουροθεραπευτή” που προωθεί εναλλακτικές θεραπείες με το αζημίωτο. Ακόμη και οι όμοιοί του τον χαρακτηρίζουν ως τσαρλατάνο.
Όλη η ιστορία, βασίζεται σε μια (αμφιλεγόμενη) έρευνα που έγινε στην Αυστραλία όπου μελετήθηκε -μεταξύ άλλων- η συνεισφορά της χημειοθεραπείας (σε συνδυασμό ή όχι με άλλες μεθόδους) με γνώμονα τη 5ετή επιβιωσιμότητα καρκινοπαθών και τη προσδιόρισε μόλις στο 2,1% στην Αυστραλία και 2,3 στις ΗΠΑ. Προσοχή: Η μελέτη αναφέρεται στη συνεισφορά της χημειοθεραπείας και όχι στο προσδόκιμο ζωής ασθενών που λάμβαναν μόνο χημειοθεραπεία.
Η μελέτη εξέτασε τους φακέλους 154.971 ασθενών και διαπίστωσε πως 3.306 εξ αυτών (ποσοστό 2,1-2,3%), επέζησαν για τουλάχιστον μια 5ετία, ενώ είχαν λάβει μόνο χημειοθεραπεία. Το υπόλοιπο 98%, είχαν λάβει διαφορετικά θεραπευτικά σχήματα (ακτινοβολίες, χειρουργείο, ορμονοθεραπείες, ανοσοθεραπείες), κατά μόνας ή συνδυαστικά, ακόμη και με χημειοθεραπεία. Συνολικά, η έρευνα έδειξε ποσοστό επιβίωσης από καρκίνο άνω των 5 χρόνων, σε ποσοστό 60% των περιπτώσεων. Γίνεται εύκολα κατανοητό, πως πουθενά δεν αναφέρεται πως όλοι οι 154.971 ασθενείς έλαβαν χημειοθεραπεία και εξ αυτών, μόλις 3.306, ποσοστό 2,3%, επιβίωσαν. Το αντίστοιχο νούμερο για τις ΗΠΑ ήταν 2,1.
Επιπλέον, η επίμαχη μελέτη που δημοσιεύτηκε το 2004 και χρησιμοποίησε στοιχεία που ήταν διαθέσιμα μέχρι το 1998, δέχτηκε σφοδρή κριτική. Για παράδειγμα:
– Οι ερευνητές δεν συμπεριέλαβαν όλους τους τύπους καρκίνου,
– Δεν έκαναν διαχωρισμό μεταξύ καρκίνων όπου η χημειοθεραπεία είναι η μοναδική λύση και καρκίνους όπου χορηγείται επικουρικά,
– Δεν συμπεριέλαβαν καρκίνους όπως η λευχαιμία για την οποία η χημειοθεραπεία είναι ιδιαιτέρως αποτελεσματική,
– Δεν συμπεριέλαβαν ορισμένες παιδικές μορφές καρκίνου όπου η χημειοθεραπεία έχει επίσης πολύ καλά αποτελέσματα.
Στα πλαίσια του peer-reviewing, τέσσερις επιστήμονες (L. Mileshkin, D. Rischin, H. M. Prince και J. Zalcberg), απέστειλαν επιστολή στον εκδότη, διαμαρτυρόμενοι για όλα τα ανωτέρω.
– Η έρευνα πλησιάζει ήδη τα 15 χρόνια ζωής (δεδομένα μέχρι 2004, από ΗΠΑ μέχρι 1998), με ότι αυτό συνεπάγεται για την εγκυρότητά της, δεδομένων των προόδων στο τομέα της διάγνωσης και κυρίως στη βελτίωση των χημειοθεραπευτικών σκευασμάτων.
Επιπλέον
Ο Δρ. Hardin B. Jones που επικαλούνται τα άρθρα απεβίωσε το 1978 και το 1956, είχε κάνει μια δημοσίευση (όχι έρευνα), την οποία παρουσίασε σε συνέδριο το 1969. Όλες οι πληροφορίες που είχε παραθέσει, είναι πλέον 50-60 ετών και εξυπακούεται πως τα φάρμακα που υπάρχουν σήμερα, δεν έχουν καμία σχέση με τα φάρμακα της δεκαετίας του 50 και 60. Αν αναλογιστούμε πως βασίστηκε σε αμφιλεγόμενες μελέτες του 1926 και του 1937, καταλαβαίνουμε πως δεδομένα ηλικίας έως 90 ετών, δεν έχουν καμία σχέση με τη σημερινή πραγματικότητα. Φυσικά τα άρθρα που τον επικαλούνται, “ξεχνούν” να αναφέρουν όλα τα ανωτέρω.
Οι έρευνες για τον καρκίνο έχουν προσφέρει όχι μόνο νέα, ισχυρότερα φάρμακα, αλλά και πιο εξελιγμένες μεθόδους διάγνωσης και στοχευμένης θεραπείας. Σύμφωνα όμως με επίσημα στοιχεία του cancerresearchuk.org, οι πιθανότητες επιβίωσης από καρκίνο, έχουν διπλασιαστεί τα τελευταία 40 χρόνια. Στις ΗΠΑ, ο κίνδυνος θανάτου από καρκίνο στις ηλικίες 50-64, μειώθηκε κατά 39-68% (ανάλογα το είδος του καρκίνου) τη περίοδο 2005-2009, σε σχέση με τη περίοδο 1990-1994.
Σύμφωνα με την Διεθνή Υπηρεσία Μελέτης του Καρκίνου (IARC), το 85% με 90% των καρκίνων θα ήταν ιάσιμοι, εάν ανιχνεύονταν στο στάδιο Ι. Επομένως, δεν υφίσταται “παταγώδης ήττα», αλλά ουσιαστική πρόοδος.
Συμπεράσματα
Οι παραπλανητικοί και επικίνδυνοι ισχυρισμοί των άρθρων πως οι ασθενείς δεν πεθαίνουν από το καρκίνο αλλά από τις χημειοθεραπείες, είναι ψευδείς, διότι βασίζονται σε ασαφή δεδομένα ηλικία 50-90 ετών. Ο λόγος που τα εν λόγω άρθρα ανακυκλώνονται (αδιαφορώντας πλήρως για τη τυχόν παραπλάνηση ασθενών), είναι καθαρά κλικοθηρικός.
Πηγές – επιπλέον πληροφορίες
https://www.snopes.com/fact-check/chemotherapy-doctor-blows-the-whistle/
http://www.cancerresearchuk.org/health-professional/cancer-statistics/survival
https://sciencebasedmedicine.org/chemotherapy-doesnt-work-not-so-fast-a-lesson-from-history/
https://sciencebasedmedicine.org/chemotherapy-doesnt-work/
Do Doctors Refuse Chemotherapy On Themselves?
http://scienceblogs.com/insolence/2011/09/16/two-percent-gambit-chemotherapy/